Hoe vul ik een aanrijdingsformulier in?
Lees meer
Het is vaak snel gebeurd: een kind gooit een steen naar een ander kind of door de ruit van een woning, er worden met een scherp voorwerp onuitwisbare tekeningen gemaakt op de nieuwe wagen van de buurman, kinderen steken bruusk en zonder te kijken de rijbaan over, waardoor een andere wagen dient uit te wijken en botst…. een sigarettenpeuk wordt weggegooid waardoor er brand ontstaat of uw kind geraakt betrokken in een vechtpartij. Er zijn duizenden voorbeelden waarbij er door kinderen schade wordt veroorzaakt aan derden. Deze schade wordt vaak niet bewust veroorzaakt, doch is dit ook niet noodzakelijk om als ouder in te moeten staan voor de berokkende schade.
Wie is er aansprakelijk?
Ouders worden volgens de wet (art. 1384 lid 2 B.W.) steeds vermoed aansprakelijk te zijn voor de schade die berokkend wordt door hun minderjarige kinderen. Met ouders worden de moeder en vader bedoeld, zelfs wanneer ze gescheiden zijn, maar ook de adoptieouders. De grootouders, pleegouders, stiefouders, voogd, … kunnen op basis van dit artikel niet aansprakelijk worden gesteld voor de fouten van de minderjarigen die onder hun toezicht staan, doch uiteraard wel op basis van art. 1382 B.W. e.v. indien zij zelf een fout begaan die in oorzakelijk verband staat met de ingeroepen schade (bv een fout in het toezicht).
Wanneer zijn ouders aansprakelijk?
Opdat je als ouder aansprakelijk gesteld kan worden, is vereist dat je kind een onrechtmatige daad heeft begaan. Een onrechtmatige daad kan erin bestaan dat een inbreuk wordt gepleegd op een bepaling uit de wet (zoals het overtreden van een verkeersregel, (on)opzettelijke slagen en verwondingen,..), maar vooral ook bij louter onzorgvuldig gedrag. Om na te gaan of er van onzorgvuldig gedrag gesproken kan worden, toetst men het gedrag aan dit van een normaal, zorgvuldig persoon geplaatst in dezelfde omstandigheden. Het maakt hierbij dus niet uit of uw kind wist wat het aan het doen was, of hij/zij al dan niet bewust schade heeft berokkend of welke leeftijd het kind heeft: puur het feit dat schade wordt berokkend aan een derde door onzorgvuldig gedrag maakt dat de ouders aansprakelijk gesteld kunnen worden.
Tegenbewijs
De aansprakelijkheid van de ouders is een wettelijk vermoeden en steunt op de uitoefening van het ouderlijk gezag en de verplichting om de kinderen op te voeden en er toezicht op uit te oefenen.
Dit betekent dat de wetgever ervan uit gaat dat de ouders aansprakelijk zijn, doch kan dit vermoeden weerlegd worden wanneer je als ouder kan bewijzen dat, de daad die door uw minderjarig kind werd gepleegd, door jou niet belet kon worden.
Als ouder dien je hiervoor een dubbel tegenbewijs te leveren en dien je aan te tonen:
- Dat er geen fout werd begaan bij de opvoeding van het kind
- Dat er geen fout werd begaan bij de uitoefening van het toezicht op het kind
Deze tegenbewijzen dienen door de rechtbank steeds in alle redelijkheid te worden bekeken, doch worden deze vaak streng beoordeeld. Duidelijk is dat het steeds om feitenkwesties gaat, die in vele gevallen op verschillende manieren geïnterpreteerd kunnen worden: immers heeft elke rechter een persoonlijke opvatting over wat een goede opvoeding en voldoende toezicht betekent…
Wanneer dit dubbele tegenbewijs niet geleverd kan worden, kan je als ouder nog aan de aansprakelijkheid ontsnappen door een ‘vreemde oorzaak’ te bewijzen, zoals een fout van de minderjarige zelf (dit kan maar vanaf hij/ zij schuldbekwaam is) of een fout van het slachtoffer, dan wel een fout van een derde die toezicht diende uit te oefenen (zoals een leider van de jeugdbeweging, onderwijzer, werkgever...).
Een familiale of gezinspolis dekt heel wat van deze aansprakelijkheidskwesties en biedt vaak ook rechtsbijstand, waarbij u vrije keuze van advocaat heeft.
Evelien Meyvis
